We hoeven ons niet te verdedigen voor onze keuzes

We hoeven ons niet te verdedigen voor onze keuzes. Zolang je er niemand mee schaadt, je geweten niet spreekt, je jezelf er niet te kort mee doet, zijn al jouw eigen keuzes goed. Sterker nog, als jij niet je eigen leven leeft, keuzes door anderen voor je laat maken, dan raak je jezelf volledig kwijt.

De tijd is geweest dat we als makke schaapjes overal ja op knikten. Het is leuk dat anderen ons vertellen hoe we moesten leven en waarin we moesten geloven. Maar waar ben jij dan als mens? Let op hè, als mens. Je bent toch geen onderdaan, geen slaaf, dan hoef je toch ook niet overal ja op te zeggen. Anderen je laten vertellen wat het beste voor je is.

Het wordt tijd dat we allemaal gaan leren voelen waar we ons goed bij voelen. We hebben te lang ons gevoel moeten verstoppen, omdat er van ons werd verlangt te zijn, zoals het “normaal” is. Inmiddels komen er steeds meer mensen achter, dat er geen “normaal” bestaat.

Stel je eens voor, zegt een medium van Eddie.EU, dat jij graag reist en dat je daar elk jaar hard voor spaart. Je hecht veel minder waarde aan een dure auto of de laatste nieuwe mobiele telefoon. Dat zijn keuzes die een mens maakt.

Maar de buurt waarin je woont stoort zich aan die oude auto voor de deur, omdat ze vinden dat het niet kan, die auto bij hun in de laan. Ze hebben je er zelfs al eens over aangesproken. Je schrok er van en je ging jezelf verdedigen.

Waarom eigenlijk? Wie bepaalt er welke auto voor een huis hoort te staan? Hoe veel keer een mens op vakantie gaat? Waar die wel of niet zijn geld aan wilt uitgeven? Je verdedigen hiervoor zegt eigenlijk iets over jezelf.

Dat je je toch enigszins beschaamd voelt, anders gin je het niet uitleggen. Het gaat helemaal niemand iets aan. De eerstvolgende keer, geef je ze een grote glimlach en je loopt met opgeheven hoofd door. Weet je hoe dat heet? Zelfrespect.

We doen het te pas en te onpas, geeft een paragnost van Eddie.EU aan. Onszelf verdedigen. Komt voort uit onze kindertijd. We kregen dan op ons donder, wie weet hadden we wel niets verkeerd gedaan, was het zelfs een ander kind die iets had gedaan. Dan gingen we ons verdedigen. Logische reactie.

Op volwassen leeftijd doen we het dan nog steeds, omdat we niet hebben meegekregen dat we onszelf nergens voor hoeven te verdedigen, zolang als we niets verkeerd hebben gedaan. Ja maar dat is dan wel makkelijk zeg.

Dan kun je dus eigenlijk bij alles wat je doet zeggen, nou ik heb niets verkeerd gedaan, dus blijf het lekker doen.  Nou, zo werkt het dus ook niet helemaal. Als we samen zijn met anderen, of in een liefdesrelatie zitten, is er ook zoiets als rekening houden met elkaar.

Het leven is nooit zwart en wit. En het mooie van de mens is, iedereen kent de juiste moraal. Alleen is dat iets heel anders, dan doe normaal. Want dan zeg je tegen de ander. Je doet het niet op mijn manier, ik keur het af.

Kijk daardoor gaan we ons verdedigen, een ander die ons afwijst. Dat overkwam ons dus ook in onze kindertijd. De afwijzing. Laat de mens daar nu heel bang voor zijn. Wel eens bij stilgestaan, dat als jij je gaat verdedigen, jij jezelf daarmee afwijst? Dat je eigenlijk vindt dat wat je hebt gedaan of voor hebt gekozen moet verdedigen? Dat is toch geen leven! Met andere woorden, word je prachtige zelf. Je zult zien dat niemand je meer ergens over aanspreekt.